खल्वाटो दिवसेश्वरस्य किरणैः सन्तापितो मस्तके वाञ्छन् देशमनातपं विधिवशात्तालस्य मूलं गतः ॥ तत्राप्यस्य महाफलस्य पतता भग्नं सशब्दं शिरः प्रायो गच्छति यत्र भाग्यरहितस्तत्रैव यान्त्यापदः ॥
खल्वाट चण्डकिरणें अति तप्त झाला छायार्थ तालतरुतलासमीप गेला ॥ तत्कालथोर पडलें फळ तो निमाला जो तेथ दैवहत जाइल तेथ घाला ॥