वरं तुङ्गा

वरं तुङ्गाच्छृङ्गाद् गुरुशिखरिणः क्वापि पुलिने
पतित्वायं कायः कठिनदृषदन्तर्विदलितः ॥
वरं न्यस्तो हस्तः फणिपतिमुखे तीव्रदशने
वरं वन्हौ पातस्तदपि न कृतः शीलविलयः ॥

बरें तें या देहीं महिवरि कडेलोट करणें
महासर्पाच्या कीं वदनीं तरि हातास धरणें ॥
उडी कीं वन्हींत त्वरित जरि घालून मरणें
जळो तें जें लोकीं त्यजुनि निज सच्छील फिरणें ॥