संसाराचा सुवर्णपट हा कधी न द्यावा उधळोनी
दान कसेही पडले तरीही घ्यावे सकला समजोनी ---- १

पेला अर्धा रिकामा ही खंत करावी कधी न मनी
पेला अर्धा भरलेला हे सूखचि राही भरुनी मनी ---- २

झाले गेले विसरुनी जावे पुढील पाना उलटोनी
नशीबवान हो खरेच आपण नरजन्मा आलो म्हणुनी ---- ३

टाकीचे ते घाव सोशिता देवत्वचि ये दगडाला
सजीव आपण त्यातुन माणुस उणे कुठे मग पुण्ण्याला ---- ४

अर्धनारी त्या नटेश्वरापरि संसारचि तो असे खरा
थोडे इतरा समजुनि घेता रोजचि येई तो दसरा ---- ५

रोजचि दसरा घरात असता आनंदा नाही तोटा
दुसrर्‍यासाठी झिजता झिजता चंदनगंधही ये मोठा ---- ६

सदा करावा विचार अपुल्या पुढील पिढीचा तोच भला
हेवेदावे पार पुसोनी मदत करू त्या तरायला ---- ७

आकाशीच्या देवाघरची फुलेच असती अपुली मुले
सुंदर सोज्वळ संस्कारांनी सजवू तयांचे मधुर झुले ---- ८

सुजाण आपण आहात सारे ठाऊक आहे जरि मजला
दोन शब्द हे सांगितल्याविण राहवते ना परि मजला ---- ९

-----सौ. शुभांगी सु. रानडे

सुवर्णपटम् ====
कुटुम्बस्य सुवर्णपटं न कदापि क्षिप्तव्यम्
दैवं कथमपि स्यात् तर्हि सर्वेषु प्रेम करणीयम् ॥ १ ॥

चषक: अर्धरिक्त: एवं न त्वया चिन्तितव्यम्
चषक: अर्धपूरित: अस्ति इति सदा कथितव्यम् ॥ २ ॥

गतं सर्वं विस्मृत्य अग्रे सदा गन्तव्यम्
भाग्यवान् खलु अहं - नरजन्म मया अस्ति लब्धम् ॥ ३ ॥

मुद्गरस्य प्रहारान् सहमान: पाषाण: याति देवत्वम्
सजीव: त्वं तथा मनुज:, पुण्याय कथं न्यूनत्वम् ॥ ४ ॥

अर्धनारीनटेश्वर: इव, कुटुम्बेऽपि अस्ति द्वैतम्
किंचित् कष्टम् अन्यस्मै कुरु, पर्व एष्यति प्रतिदिनम् ॥ ५ ॥

पर्वणि सति गृहे नित्यं, नानन्दस्य अल्पत्वम्
अन्यस्मै सुगन्धं यच्छत्, चन्दनं लभते महत्त्वम् ॥ ६ ॥

सदैव चिन्तय सखे, वंशजानां विषये त्वम्
असूयाद्वेषां विस्मृत्य, तेषां कुरु सहाय्यं त्वम् ॥ ७ ॥

आकाशस्य देवगृहे इव, पुष्पाणि सन्ति अपत्यानि
सुन्दरसुशीलसंस्कारै:, शोभयस्व तेषां सदनानि ॥ ८ ॥

सुज्ञतरोऽसि मत्तस्त्वं, जानामि रे सत्यमहम्
मार्गदर्शनपरशब्दद्वयं मे, रोचते चेत् श्रोतव्यम् ॥ ९ ॥

dndabke jayatu sanskrutam. 03.04.2012