प्रसह्यमणिमुद्धरेन्मकरवक्त्रदंष्ट्रांकुरात्
समुद्रमपि सञ्चरेत्प्रचलदूर्मिमालाकुलम् ॥
भुजङ्गमपि कोपितं शिरसि पुष्पवद्धारयेन्
न तु प्रतिनिविष्टमूर्खजनचित्तमाराधयेत् ॥

बळाने काढू ये मणि मकरदाढेंत दडला
महासिंधूलाटातरण करू येई भुजबला ।
तरूं ये की आपोनिधि बहुत ऊर्मी गवसला
महासर्पातेंही सुमसम धरू ये निजशिरीं
परंतू मूर्खाचे हृदय धरवेना पळभरी ॥