छिन्नोऽपि रोहति तरुश्चन्द्रः क्षीणोऽपि वर्धते लोके ॥
इति विमृशन्तः सन्तः संतप्यन्ते न ते विपदा ॥

कीं तोडिला तरु फुटे आणखी भरानें
तो क्षीणही विधु समुन्नति घे क्रमानें ॥
जाणोनि हे सुजन ज्या दुबळीक आली
त्याशी कदा न करिती कदा टवाळी ॥